တယ္လီဖုန္းေတြစေပၚတယ္ဆိုတဲ႔အခါက ရန္ကုန္မွာ ေအာ္ပေရတာက တဆင္႔ ေခၚၿပီးေျပာရတဲ့ဖုန္းအမ်ိဳးအစားပါ ။သူ႔မွာပါတဲ႔ ေဂါက္တံေလးကို ခပ္သြက္သြက္ ခပ္မ်ားမ်ားလွည့္ ၿပီး ဖုန္းခြက္ကို မၿပီး ေအာ္ပေရတာ ျပန္ထူးတာကို ေစာင့္ရပါတယ္။ေအာ္ပေရတာျပန္ထူးမွ ဆက္လိုတဲ႔ နံပါတ္ကို ေျပာရတယ္ ။ခဏေစာင့္ၿပီး ဟိုတဖက္က ျပန္ထူးလို႔အဆက္အသြယ္ရမွ ဖုန္းေျပာတဲ့ကိစၥကို လုပ္ရတာပါ ။
ဒီေခတ္ တယ္လီဖုန္းကေတာ့ ေအာ္ပေရတာမလိုေတာ့ဘဲ ကိုယ္တိုင္ ဆက္လိုတဲ႔ နံပါတ္ကို လွည့္ၿပီး ဆက္ရတဲ႔ေခတ္ ေရာက္လာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ ဆက္သြယ္ရမဲ႔သူရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ နံမယ္ေတြကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ စာအုပ္ထဲမွာ မွတ္ရတယ္။
ေခတ္ေျပာင္းသြားေတာ့ ဟိုအရင္လို လူနာမယ္ေတြနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို စာအုပ္ထဲမွတ္စရာ မလိုေတာ႔သလို တယ္လီဖုန္းရွိတဲ႔ ေနရာကို သြားၿပီးဆက္စရာလဲမလိုေတာ႔ဘူး။
ကိုယ္နဲ႔မကြာ ပါလာသလို တယ္လီဖုန္းဆက္တဲ႔ အလုပ္အျပင္ တျခား အသံုးဝင္တဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥ ေတြကိုပါ မွတ္လို႔ရသလို
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ သီခ်င္းနားေထာင္လို႔ရလာေတာတယ္။
ဟိုအရင္လို အသံနဲ႔ ဆက္သြယ္လို႔ရရံုမက ရုပ္ၾကည့္ၿပီးပါ ဆက္လို႔ေျပာလို႔ရလာတယ္။
ေအာ္ ..ႏွစ္ ေလးငါးဆယ္အတြင္းေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ.....။
ေနာင္လာမဲ႔ ေလးငါးႏွစ္ဆို ဒီလိုျဖစ္လာမလား....။
